Op één van de dieptepunten kon ik de luier van mijn dochtertje niet verschonen zonder het uit te kermen van de pijn. Mijn 1,5 jarige in het fietszitje tillen was een erg moeilijke opgave. Stofzuigen, boodschappen doen groenten snijden, ik moest het al maanden uitbesteden aan mijn partner of een hulp.
Ik zat al een tijd in de ziektewet, had elke dag flink pijn in bepaalde delen van mijn lichaam en kon weinig meer doen van wat ik gewend was. En ik was moe, altijd maar moe. Hoe was het zo ver gekomen? En zou ik hier ooit weer vanaf komen? Of moest ik leren leven met deze beperking, met een handicap?
Fibromyalgie
Het begon vijf jaar eerder na twee ongelukken. Een val van een Zwitserse berg en een fietsongeluk in de stad. Het resultaat was een zware hersenschudding, een paar botbreuken en wat later ontwikkelde zich een forse hernia in de onderrug. 2010 was een jaar van veel pijn. En 2011 ook. Maar waarom waren 2012 en 2013 en ‘14, ‘15 en ‘16 dat ook nog steeds? Waarom ging de pijn niet weg?
‘Plaatselijke artrose’, zei de orthopedisch chirurg, en ‘verzakking van de wervelkolom’. ‘Fibromyalgie, Chronisch pijn syndroom ofwel weke delen reuma', zei de Reumatoloog. ‘Je moet er mee leren leven’. Ze konden niets voor me doen.
Ontelbare fysio sessies, ziekenhuisbezoeken, scans, therapieën en allerlei alternatieve behandelingen verder ging de pijn nog steeds niet weg. Wel kreeg ik steeds meer inzicht in hoe mijn lichaam werkte. Hier en daar vond ik snippers van aanwijzingen in de richting die mijn genezing zou nemen. Yoga therapie hielp wat. De osteopathie sessies gaven verlichting.
Chronische stress
Ik leerde dat het te maken had met stress. Dat het een holistische kwestie was. Fysiek – mentaal – emotioneel. Dat ik minder pijn had wanneer ik veel groene groenten at en suiker, gluten en lactose liet staan.
Ik leerde over hoog gevoeligheid, chronische stress, en hoe het zelf-genezend vermogen van het lichaam wordt beperkt door stress. Dat ik me beter voelde in de natuur, dat ik rust moest nemen en mijn grenzen moest bewaken. Ik leerde nee te zeggen, ik moest wel. Want zo kon het niet verder. Ik wilde toch gewoon mijn baby op de fiets kunnen tillen?!
Het was nodig dat er grote veranderingen kwamen in mijn leven. Het wonen in de drukte van Amsterdam had veel impact op mijn stress niveau. Ik verlangde al jaren naar wonen in de natuur, zoals ik had ervaren in de perioden dat ik in Zuid Amerika verbleef.
In 2016 lukte het eindelijk om de overstap te maken. We vonden een huisje in Doorn op de Utrechtse Heuvelrug. Een schot in de roos. Of was het een cadeautje van het universum?
Relatie stress
Helaas, met de verhuizing naar een rustige plek was de stress nog niet weg. De relatie met mijn partner liep al een tijd moeizaam. Hij functioneerde anders, vooral sinds de geboorte van onze dochter was dat problematisch.
Na een uitgebreid onderzoekstraject werd bij hem ASS (Autisme Spectrum Stoornis) vastgesteld. Een opluchting, herkenning en confronterend. Zijn beperking legde een grote druk op mij. Het betekende dat hij normale dagelijkse dingen moeilijk kon organiseren. Dat hij geen overzicht had, moeilijk prikkels kon verwerken en vaak emotionele uitbarstingen had.
Er was ook veel liefde en bereidheid om naar onszelf te kijken. We deden ons best. En ik raakte mezelf totaal kwijt. Ik voelde mijn lichaam vaak niet of nauwelijks. Ik kon niet meer voelen wie ik was als mens en wat ik wilde.
Mijn connectie met mijn ziel, de energetische wereld en het Goddelijke is altijd sterk geweest. Daar voelde ik me fijn. En daar vluchtte ik dan ook naartoe. Jaren lang. Dat heeft me veel steun gegeven en geholpen om het grotere plaatje te zien, in vertrouwen en liefde te blijven. Maar mijn lichaam deed niet echt mee. En zij schreeuwde om aandacht. De tijd was nu aangebroken om te gaan aarden, om in te dalen in dit lichaam, hoe pijnlijk ook.
Op de Utrechtse Heuvelrug ging ik vaak in het bos zitten. Ver wandelen ging niet, maar zittend tegen een boom kwam ik tot rust. En een beetje meer in mijn lijf. Er ontstond weer meer zelf-connectie. Ik zag dat de relatie met mijn partner op een dood spoor zat en mij te veel belastte. Maar het idee om het gezin uit elkaar te laten vallen was te pijnlijk.
Chronische Lyme
En toen kwam Lyme. Een tekenbeet, rode kring, antibioticakuur die niet aansloeg en de uitslag dat er sprake was van gevorderde, chronische Lyme die al meer dan tien jaar in mijn lichaam zat. En nu dus een her infectie.
De Borrelia bacterie was mede verantwoordelijk voor de blijvende pijn en het niet goed genezen van de blessures. Oef. Een jaar van behandeling volgde. Kruidenpreparaten, een streng dieet, bio-resonantie en andere frequentie therapieën. Een intens maar ook louterend jaar, waarin ik hele dagen op bed lag en bijna geen voedsel kon verdragen. Het voelde als een enorme terugval. Maar ik wist: de Lyme bacterie moet uit het lichaam, en wanneer dit plaatsvindt verergeren de klachten tijdelijk.
Ik begon met het inzetten van mijn gedachtenkracht voor heling, luisterde naar Joe Dispenza en mediteerde veel. Na een jaar was ik letterlijk en figuurlijk een stuk lichter. En kon ik weer iets meer.
Kiezen voor mezelf
Deze tijd met zijn drieën thuis zette extra druk op onze relatie. Het samenwonen begon schadelijk te worden voor ons alle drie. En toen hakte ik de knoop door, deze relatie moest stoppen. Eindelijk koos ik voor mezelf. Ik mocht de zorg voor mijn partner en de spanningen in huis loslaten. Wat een opluchting! En wat een ruimte ontstond er.
Er volgde een jaar van rust, tot mezelf komen. De genezing van de Lyme ging ineens als een speer. Had dat te maken met dat ik eindelijk mijn grenzen aangaf? Dat ik eindelijk voor mijzelf had gekozen?
Ik ging weer dansen. Ik kon weer voelen wat ik wilde, wat ik verlangde in het leven. En ging stappen zetten om mijn leven te verrijken. Er kwam een gezonde balans. Ik startte een opleiding tot Ademcoach en studeerde daarna verder op lichaamsgerichte coaching. Ik vond een geliefde bij wie ik oude patronen van co-dependency kon aankijken. Oude wonden vanuit mijn vroege jeugd mocht ik eindelijk gaan doorvoelen. Er ontstond meer innerlijke ruimte. Ik kwam steeds dichter bij mezelf.
Nieuwe energie
Wauw, wat een reis. Tien jaar heeft dit alles geduurd. En dit is maar een fractie van het verhaal. Ondertussen was er ook nog een verblijf van 8 maanden in Brazilië, medicinale plantenreizen, een bijzondere zwangerschap en natuurlijke bevalling, en nog veel meer mooie en moeilijke en leerzame ervaringen die mij hebben gebracht waar ik nu ben. En de reis gaat door, met nieuwe energie.
Ik studeer nu verder op wat ik heb geleerd. Over de samenhang tussen ziekte, trauma en chronische stress, vroegkinderlijk trauma, hechtingsstijlen, co-dependency in relaties en de balans tussen de innerlijke mannelijke en vrouwelijke energie. Over het zenuwstelsel en hoe we ontregeling van het zenuwstelsel kunnen omkeren. Over het lichaam als wijze raadgever. En hoe onze emoties een instrument zijn voor het duiden van onze verlangens.
Hersteld!
En de pijn? Die is weg. Dat wil zeggen, ik kan mijn dochter, die nu zes is, gewoon optillen. Ik stofzuig mijn huis en doe boodschappen zonder problemen. Ik sport, dans, wandel, fiets, en kan alles doen wat ik wil doen. Ik voel me lekker in mijn lijf, en geniet van de sensaties en energie in mijn lichaam. Ik zie mezelf als hersteld van fibromyalgie en lyme.
Mijn gezondheid blijft wel een aandachtspunt. Mijn leefstijl is veranderd, ik neem meer rust. Het is nodig om gewaar te blijven van wat mijn lichaam nodig heeft in ieder moment. Wanneer ik weer geraffineerde suikers eet in een periode, merk ik bijvoorbeeld na een paar maanden dat er weer wat vaker zere plekken zijn in mijn lichaam. Ook moet ik blijven sporten om mijn lichaam krachtig te houden.
Luisteren naar mijn lichaam
Mijn emotionele gezondheid heeft ook regelmatig aandacht nodig. Door af en toe even gaan zitten en in te checken bij mezelf hoe ik me voel bijvoorbeeld. Bij elke emotie of stress respons in mijn lichaam mag ik opnieuw luisteren wat het mij vertelt. Wat heeft mijn lichaam nu nodig? Het begint met dieper ademen en mijn aandacht terug naar mijzelf brengen.
Tja, die oude gewoonte om naar buiten gericht te zijn met mijn aandacht, is niet zomaar uit het zenuwstelsel verdwenen. Het vraagt steeds weer kiezen voor werkelijk behulpzame manieren om op de emotionele en fysieke signalen te reageren. Zodat er nieuwe paadjes worden gecreëerd in het zenuwstelsel, nieuwe gezonde gewoonten.
In het volgende blog zal ik een paar leefstijl tips op een rij zetten. Het overzicht is niet compleet, maar kan een eerste handreiking zijn ter inspiratie voor een gezond leven. Ook als je geen fibromyalgie of lyme hebt zijn dit nuttige tips voor een gezondere leefstijl.
Rimke Marije Koper
AdemRuimte Coaching
Comments