.... "Ik heb vaak moeite om te aarden of geaard te zijn. Ook al ken ik heel wat aardingsoefeningen... heb je suggesties voor aardingsoefeningen?"
Oefeningen om te aarden
Er zijn natuurlijk allerlei mooie oefeningen om meer te aarden, ofwel bewust in het lichaam aanwezig te zijn. Sporten en wandelen op blote voeten werken voor veel mensen sterk aardend. Of een koude douche.
Alles wat je met je lichaam doet, ook koken, de kat aaien, handwerken, het huishouden, kun je met bewustzijn (mindfull) doen. Maar waarom is het soms dan toch zo moeilijk om het lichaam te blijven voelen en niet in het hoofd te schieten, in gedachten te gaan?
Aandacht voor gevoelens
Ga eens na voor jezelf: waarom is het niet fijn om in je lichaam te zijn? Welke gevoelens zijn daar die je niet wilt voelen? Met aandacht bij de gevoelde sensaties in het lichaam zijn, en dat dagelijks te oefenen, helpen enorm om te aarden.
... "Ja ik weet het eigenlijk wel. Maar het is vaak zóveel wat er van binnen gebeurd waardoor ik niet kan aarden/ aandacht ergens aan kan geven. Het wordt niet rustiger in de bovenkamer zodat ik meer in mijn lichaam kan zakken. Het zal nooit worden wat het kan zijn als je inderdaad die " blokkades" niet opheft. Maar aangezien dat kennelijk niet lukt..."
Uit het hoofd, in het lijf
Dat is ook lastig. Je kunt het begrijpen en weten en toch lukt het niet... herkenbaar! Je hebt niet voor niets je hele leven niet willen voelen in je lijf, waardoor je dus in je hoofd blijft, en blijft zweven als het ware. Dit is een overlevingsmechanisme wat blijkbaar nodig was. Als kind zijn er wellicht ervaringen geweest die toentertijd te intens waren om helemaal toe te laten.
Dit kunnen kleine voorvallen zijn geweest die op een jong kind grote impact hebben. Als kind sluit je je dan af voor een deel van je gevoel. Je stopt het weg, onderdrukt het. Je gaat uit contact met je lichaam. Dit heeft je toen waarschijnlijk geholpen om de rust te bewaren en te blijven functioneren.
Maar dient dit overlevingsmechanisme je nu nog? Hoe minder contact met je lijf, hoe meer ruimte er is voor gedachten. En hoe lastiger het lijkt te worden om weer contact te maken met je gevoel. Het werkt niet om te wachten tot het hoofd rustiger is en dan te gaan voelen in het lijf. De route is andersom: begin met het voelen van een plek in je lichaam waar een sensatie waarneembaar is.
De sleutel is om nieuwsgierig te zijn naar wat er te voelen is in het lichaam. Met heeel veel zachtheid, alsof je een baby’tje tegemoet treed. Beetje bij beetje. Zonder haast. Zonder dat er iets moet veranderen.
Oefenen met voelen
We hoeven niet meteen de blokkade te ontmantelen. Ga eerst maar eens voelen hoe het voelt aan de rand van die blokkade. Het is een proces dat tijd kost. En ja, in je eentje is dat moeilijk, zeker in het begin. Er komen steeds afleidende gedachten, je schiet weer in je hoofd.
Daarom is het ook zo fijn om dit onder begeleiding te doen. Te oefenen met voelen terwijl de ander je liefdevol terug blijft uitnodigen in je lichaam. Dan wordt het steeds makkelijker om die verbinding met je lijf te maken. Het paadje gaat steeds meer inslijten als het ware.
Het is een groot kado aan jezelf om dit te gaan oefenen en iets waar je je leven lang profijt van zult hebben. Dit is voor mij een ware lifesaver geweest!
Rimke Marije Koper
